چرا قانون کسب انرژی و از دست دادن انرژی در بالاترین درست نمی شود

با پوزش از دوستان بالاترین یک سوال برایم پیش امده امیدوارم به کسی بر نخورد و آن اینکه چرا بالاترین طبق قانون و قاعده خود بخصوص در کسب انرژی و کم شدن انرژی مثل روزهای اول عمل نمی کند. چون با روش قدیم هر کسی نمی توانست روزی چند صد لینک بدهد. به عقیده من آن روش مناسب بود چون اغلب لینک های دوستان خوب بود و با محتوا. اکنون هم با این که 90 درصد لینک ها خوب است اما بعضی از دوستان روزی چندین لینک می گذارند که بعضی از آنها خودشان هم زحمت نمی کشند درست بخوانند تا ببینند محتوایش چیست. و بدین ترتیب وقت دیگران هم در اطلاع رسانی و خواندن مطالب مهم و مفید گرفته می شود. من از طرف خودم از مدیر بالاترین خواهشتمندم این قانون که انرژی بسرعت کم می شد را دوباره اعمال کند تا موجب جلوگیری از لینک های بیهوده گردد. البته این حق را برای دیگران هم قائل هستم که با نظر من مخالفت کنند اما چنانچه با نظر من مخالف هستند پاسخ مرا بدهند که حرف من منطقی هست یا خیر چرا که انسان جایز الخطاست.

مرگ خوب است اما برای همسایه

بهتر از این ضرب المثل پیدا نکردم: مرگ خوب است اما برای همسایه نزدیک به یک سال است که روزی چندین لینک از کشور به اصطلاح دوست و برادر سوریه در سایت بالاترین گذاشته می شود مبنی بر اینکه چندین نفر در جمعه فلان... کشته شدند، چندین جسد در فلان جا پیدا شد، عکس کودک سوری که با گلوله کشته شده، و ... از این دست اخبار. حالا من از اخبار لیبی و تونس و مصر دیگر فاکتور گرفتم و شما بهتر است مرا ببخشید. اما اگر کوچکترین جمله ای که ذره ای حق طلبی و دفاع از مردم کشورم در آن باشد و یا به فلان آخوندی به تندی برخورد شود همین هموطنان خوب خودم می گویند که این مصداق خشونت طلبی است و با قانون سایت مغایرت دارد. اما من از این جمله تعجب نمی کنم که از این حیرانم که ما از آزادی دیگران خوشحال می شویم و آزادی خود را به قضا و قدر واگذاشته ایم و نیم چشمی به این داریم که آمریکایی ها و متحدانش مانند عراق و افغانستان با ما رفتار کنند و برای ما دمکراسی و آزادی بیاورند!!! در جامعه خود می بینم که همه از اینکه آمریکا ایران را تهدید می کند به نوعی خشنود هستند. و اگر آنها با ما به خشونت رفتار کنند خشونت طلبی نیست اما اگر من حقوق از دست رفته ام را به زور بخواهم بگیرم خشونت طلبی است و معنی و مفهوم آن این است که دستم را زیر سرم بگذارم و به قاتلینم بگویم محبت کنید سرم را ببرید تا آزاد شوم. اما خوب همه می دانند واقعیت چیز دیگری است و آن این است که ایرانیان هیچوقت سرنوشت خود را خود رقم نزده اند، همیشه دیگران برای ما تصمیم گرفته اند که به ما حمله کنند یا ما را اسیر کنند برای ما دین بیاورند ما را مجبور به کوچ کنند یا جزیه بدهیم یا محارب و بالاخره اعدام یا ... مردمی که هیچوقت در طول تمدن چندین هزارساله خود رهبرانی قدرت طلب بالای سرشان بوده به این مساله عادت کرده اند که همیشه هر چیزی را گدایی کنند، حتی آزادی.

آنها رام کردند و شیرش را دوشیدند ما با شاخش جنگیدیم

در یک سمیناری که سالها پیش در دانشگاه تهران برگزار شد به عنوان (رابطه با آمریکا، آری یا خیر) یکی از استادان به پشت تریبون رفت و از آنجا که فردی فرهیخته بود و منتقد رابطه نداشتن با امریکا بود در اول گفتگو گفت: این آمریکا مثل یک گاو وحشی می ماند! که این جمله وی حزب اللهی ها و تندروها را کمی خوشحال کرد. اما اندکی بعد گفت: این گاو وحشی را ژاپنی ها رام کردند و شیرش را دوشیدند و ما با شاخ آن جنگیدیم. حقیقت موضوع همین است که حاکمان ما و بعضا هموطنان خودم همیشه در حال جنگ بوده و اصلا ما برای بقای اعتقاد خود همیشه جنگیدیم و به جای گفتگو و همفکری با دیگران همیشه دیگران را دشمن و با جبهه گیری و جنگ بقای خود را رقم زده ایم. اما این روند تا کجا ادامه خواهد داشت؟ ختم کلام