حکومت های ایرانی و مساله ای به نام دشمن

راستش درست و حسابی نمی دونم از کی رژیم های ایرانی مرتب برای اینکه بتوانند فقط حکومت کنند مساله دشمن رو تراشیدن چون قبل از اسلام همه از ایران می ترسیدند و ایران برای آنها دشمن بود!! که به نظر من مایه افتخار است!! اما حداقل از قبل از رضا شاه با استمارگر پیر آشنا بودن و مرتب انگلستان و سیاست هاشو تو سر ملت زدن (حالا درست یا غلط من کار ندارم) بعد پرتغال و فرانسه و ... نهایتا آمریکا، اسرائیل هم اضافه شد. اما نکته ای که برای من حل نشده اینه که این کشورها هرگز دم از دشمن نمی زنن و استعمار دیگر کشورها را برای مردم خود نوعی منافع ملی بحساب می آورند و مثل یه بازی شطرنج با هم بازی می کنن اما مردم خود را به بازی نمی دهند و به غیر از مساله تروریسم دشمنی برای خود متصور نیستند. اما حکومتهای ایرانی فقط با مردم خود بازی می کنند و دست آخر با دشمن تراشی مردم خود را می چاپند و اینها را بهانه ای برای ادامه حیات سیاسی خود قلمداد می کنند. خوب پس با این وجود گلی به گوشه جمال آنها کجاش عیب داره اگه به فکر کشور خود و مردم خود باشند. حالا حکومتهای ما بی عرضه بودند تقصیر آنهاست؟؟